நிர்பயா வழக்கு – நால்வருக்கும் ஜன.22ம் தேதி தூக்கு! மரண தண்டனை குறித்த கேள்விகளும், பதில்களும்

மரண தண்டனை குற்றவாளிக்கு அதிலிருந்து விடுபட கிடைக்கக்கூடிய இதர வழிகள் யாவை?

விசாரணை நீதிமன்றம் மரண தண்டனையை வழங்கிய பின்னர், தண்டனையை உயர் நீதிமன்றம் உறுதிப்படுத்த வேண்டும். உயர்நீதிமன்றம் அதை உறுதிப்படுத்தும் வரை, குற்றவாளி மேல்முறையீடு தாக்கல் செய்ய தீர்மானித்த பிறகோ அல்லது மேல்முறையீடு செய்ய விரும்பும் காலம் காலாவதியாகும் வரை இந்த தண்டனையை நிறைவேற்ற முடியாது.

உயர்நீதிமன்றம் மரண தண்டனையை உறுதிசெய்து, அதை உச்சநீதிமன்றமும் உறுதிசெய்தால், ஒரு குற்றவாளி மறுஆய்வு மனுவை தாக்கல் செய்யலாம். மறுஆய்வு மனு நிராகரிக்கப்பட்டால், தீர்ப்பை மறுபரிசீலனை செய்ய குற்றவாளி இறுதியாக கியூரேட்டிவ் மனுவை தாக்கல் செய்யலாம்.

2014 ஆம் ஆண்டில், உச்சநீதிமன்றத்தின் அரசியலமைப்பு பெஞ்ச், மரண தண்டனை குற்றவாளியின் மறுஆய்வு மனுவை மூன்று நீதிபதிகள் கொண்ட பெஞ்ச் திறந்த நீதிமன்றத்தில் (Open Court) விசாரிக்கும் என்று தீர்ப்பளித்தது. இதுபோன்ற வழக்குகளை முன்னதாக நீதிபதிகள் அறையில் இரு நீதிபதி பெஞ்சுகள் விசாரித்தன.

கியூரேட்டிவ் மனுக்கள் நீதிபதிகள் அறைகளில் தான் இன்னும் விசாரிக்கப்படுகிறது.

மரணதண்டனை வழங்க தாமதம் செய்வதும், அதற்கு விளக்கம் அளிக்காததும் தண்டனையை குறைக்க வழிவகுக்கும் என்று 2014ல் உச்சநீதிமன்றம் தீர்ப்பில் குறிப்பிட்டுள்ளது. கைதியோ, அவரது உறவினரோ அல்லது ஒரு பொது குடிமகன் கூட இதுபோன்ற பரிமாற்றத்தைக் கோரி ஒரு ரிட் மனுவை தாக்கல் செய்யலாம் என்றும் உச்ச நீதிமன்றம் 2014 இல் தீர்ப்பளித்தது.

மரண தண்டனையை வரலாற்று ரீதியாக உச்ச நீதிமன்றம் எவ்வாறு காண்கிறது?

மரண தண்டனை அரிதாகவே வழங்கப்பட வேண்டும் என்று உச்ச நீதிமன்றம் எப்போதும் கூறியுள்ளது.

‘மிது vs பஞ்சாப் மாநிலம்’ (1983) இல், கட்டாய மரண தண்டனை அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது என்று உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. வேறொரு வழக்கில் ஆயுள் தண்டனை அனுபவிக்கும் போது கொலை செய்த ஒருவருக்கு கட்டாய மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.

அனைத்து கொலைகளும் பிரிவு 302 இன் கீழ் வரும். அதன்படி, நீதிமன்றம் ஆயுள் தண்டனை அல்லது மரண தண்டனை வழங்குவதற்கான முடிவை எடுக்கும்.

இதேபோல், 1959 ஆம் ஆண்டு ஆயுதச் சட்டத்தின் பிரிவு 27 (3) இன் கீழ் குற்றங்களுக்கு தண்டனையாக கட்டாய மரண தண்டனை வழங்குவது அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது என்று உச்ச நீதிமன்றம் 2012 இல் ‘பஞ்சாப் மாநிலம் vs தல்பீர் சிங்’ வழக்கில் தீர்ப்பளித்தது.

பிரிவு 21 அனைத்து நபர்களுக்கும் வாழ்வதற்கான அடிப்படை உரிமையையும் சுதந்திரத்தையும் உறுதி செய்கிறது. சட்டத்தால் நிறுவப்பட்ட நடைமுறையின்படி தவிர எந்தவொரு நபரும் அவரது வாழ்க்கை அல்லது தனிப்பட்ட சுதந்திரத்தை இழக்கக்கூடாது என்று இது சொல்கிறது.

‘ஜக்மோகன் சிங் Vs உ.பி அரசு.’ (1973), ‘ராஜேந்திர பிரசாத் Vs உ.பி அரசு.’ (1979), இறுதியாக ‘பச்சன் சிங் Vs பஞ்சாப் அரசு’ (1980) ஆகிய வழக்குகளில், உச்ச நீதிமன்றம் மரண தண்டனையின் அரசியலமைப்பு செல்லுபடியை உறுதிப்படுத்தியது.

மரணதண்டனை சட்டப்படி வழங்கப்பட்டாலோ நடைமுறை ஒரு நியாயமானதாக, நேர்மையானதாக, அர்த்தமுள்ளதாக  இருந்தால், ஒரு குற்றவாளிக்கு மரண தண்டனை வழங்கப்படலாம் என்று அது கூறியது. எவ்வாறாயினும், இது “அரிதான” அபூர்வமான வழக்குகளில் மட்டுமே இருக்கும். மேலும் நீதிமன்றங்கள் ஒருவரை தூக்கு மேடைக்கு அனுப்பும் போது “சிறப்பு காரணங்களை” வழங்க வேண்டும்.

“அரிதிலும் அரிதான” வழக்கு என்றால் என்ன?

வழக்குகளில் “அரிதிலும் அரிதான” என்பதற்கான கொள்கைகள் உயர் நீதிமன்றத்தால் ‘பச்சன் சிங்’ வழக்கின் முக்கிய தீர்ப்பில் முன்வைக்கப்பட்டன. இது சில பரந்த விளக்க வழிகாட்டுதல்களை வகுத்தது. மேலும், ஆயுள் தண்டனை வழங்குவதற்கான கூறு “சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி சாத்தியமில்லை” என்றால் மட்டுமே மரண தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டும் என்று கூறியது.

இரண்டு பிரதான கேள்விகள், உயர் நீதிமன்றம் நடைபெற்றது. இந்த கேள்விகள் கேட்கப்பட்டு பதிலளிக்கப்படலாம்.

முதலாவது, ஆயுள் தண்டனை அல்லது மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட குற்றத்தில் அசாதாரணமானது என்று ஏதாவது இருக்கிறதா?

இரண்டாவது, குற்றவாளிகளுக்கு ஆதரவாகப் பேசும் காரணிகளுக்கு அதிகபட்ச முக்கியத்துவம் இருந்தும், மரண தண்டனையை விதிப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்று குற்றத்தின் சூழ்நிலைகள் ஏதேனும் உள்ளனவா?

டெல்லி கும்பல் வழக்கு அரிதான அபூர்வமான சோதனையை சந்திப்பதாக நீதிமன்றங்கள் ஒப்புக் கொண்டுள்ளன.

அதனால் தான் இந்த வழக்கில் மரண தண்டனை உறுதிபடுத்தப்பட்டுள்ளது.